Op pad

Het is officieel: dit is mijn laatste week in Leeds. Nadat ik gisteren een belangrijke groepspresentatie gedaan heb en vorige week een essay ingeleverd heb, ben ik nu bijna klaar hier. Volgende week maandag moet nog het totale groepswerk ingeleverd worden voor een vak. Dat is ook de dag dat ik uit mijn kamer moet in Mary Morris. Het gaat opeens heel snel.

Dit weekend kwam mijn zusje nog over – net op tijd voor een weekendje Leeds dus. Leeds promoot zichzelf als winkel- en uitgaansstad, dus daar hebben we ons maar vol op gestort. Vrijdag was een mooie avond in Wire, met old-school hiphop en funk. Daarnaast zit mijn favoriete bar van Leeds, Milo. Hier worden altijd oude platen op vinyl gedraaid, heel chill. Op de zaterdag kwamen we er ook nog even langs en volgens mij draaien ze dit nummer elke avond, ik hoor ‘m altijd daar. Tune!

Zaterdag waren Grant en Holly ook mee op pad. Holly weet altijd twee pond af te praten van de ritprijs in de taxi, vanwege opmerkingen als ‘you’re my favourite taxi driver’ en ‘why are you not going out? There a lot of nice milfs there!’. Op de terugweg gierden we door Leeds, terwijl Holly de volumeknop van de taxi nog meer opendraaide. Met vol volume kwamen we aan bij Mary Morris, waar Holly nog even een mooie binnenkomst maakte. Rennend, of eigenlijk beter half dansend, op haar blote voeten

Voordat ik terug kom, ga ik nog een ruime week reizen. Ik wilde eerst een lange wandeltocht gaan maken, globaal van Glasgow tot Fort William, in het midden van Schotland, eventueel met mijn vader. Het is echter nog steeds winter, dus er is een grote kans op regen en kou en wordt het vroeg donker. Verder zijn veel hostels of bunchhouses gesloten, omdat het geen seizoen is. Tel daarbij op dat je jezelf enigszins moet voorbereiden, qua uitrusting bijvoorbeeld, waardoor het te lastig gaat worden. Ook een later plan om een deel van Hadrian’s Wall te bezoeken, een lange Romeinse muur ter hoogte van de Schotse grens om de Romeinen tegen de Schotten te beschermen, sneuvelde omdat het niet het seizoen was. Daarom een nieuw plan, en wel dit:

Maandag de 24^ste, die dag dat ik uit Marry Morris moet, vertrek ik naar Scarborough, een plek aan de Engelse kust. Dit stadje was vroeger een grote badplaats waar je als Engels gezin vakantie ging vieren. Tegenwoordig geldt dit natuurlijk steeds minder; ik noem een Ryanair. Toch schijnt het een mooi stadje te zijn, met mooie stranden (zwembroek mee!), een kasteel en volgens mij ook een pier.

Op dinsdag ga ik door naar Newcastle, ik denk de grootste stad in het noorden van Engeland. Deze stad is erg populair als uitgaansstad, maar ik blijf helaas maar een nachtje. Vervolgens is het op naar Glasgow, waar ik een kleine drie dagen ben. Terwijl Edinburgh als ‘Europees’ wordt omschreven, schijnt Glasgow nog ‘echt Schots’ te zijn, inclusief accent en kilt. We zullen zien. Mijn eindpunt is Inverness, een stadje aan de rand van de Schotse Highlands en dé uitvalsbasis van de regio; hier waren de hostels gelukkig gewoon open. Loch Ness ligt hier vlakbij, dus dat verklaart natuurlijk ook wel het een en ander.

Ik blijf tot dinsdagochtend in Inverness en reis dan terug naar Leeds. Een lange weg terug is zachtjes uitgedrukt: eerst moet ik zeven uur met de bus naar Preston en vervolgens nog dik twee uur met de trein van Preston naar Leeds. In Leeds blijf ik nog een nachtje slapen, in het vertrouwde Mary Morris, en dan is het woensdag 2 februari op naar Nederland. Via Weeze (Düsseldorf), dat wel. Hopelijk krijg ik al mijn bagage mee!

Noteer dus alvast in je agenda, woensdag 2 februari ben ik weer in Nederland! En daar heb ik eigenlijk best veel zin in.

Voor het Schotse parlement in Edinburgh staat deze kleine fietsenstalling. Als je er goed voor staat, zie je, inderdaad, een fiets. Jammer dat ze nauwelijks gebruikt werden.